بودیم و کسی قدر ندانست که هستیم

سر ناکسان را برافراشتن

وز ایشان امید بهی داشتن

سر رشته خویش گم کردن است

به جیب اندرون مار پروردن است

راز موفقیت در این اجتماع این است که یقین داشته باشیم

همه تقریبا به یک اندازه بی شعورنداما جوری وانمود کنیم که

انگارهرکدام از آنها بیشتر از دیگری می فهمد

هیچ وقت به گمان اینکه وقت دارید ننشینید چراکه عملا خواهید

دیدهمیشه وقت کم و کوتاه است!!!

چه بسا سخنی که از حمله مسلحانه کارا تر است!!!

بودیم و کسی قدر ندانست که هستیم

باشد

که نباشیم و بدانند که بودیم!!!

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد

چه نکوتر آنکه مرغی ز قفس پریده باشد

پر و بال ما بریدند و در قفس گشودند

چه رها ، چه بسته ، مرغی که پرش بریده باشد

یکشنبه 28 فروردین 1390 - 12:06:44 PM